هاب که به‌عنوان هاب شبکه نیز شناخته می‌شود، یک نقطه اتصال مشترک است که برای اتصال دستگاه‌ها در یک شبکه استفاده می‌شود. هاب به‌عنوان یک نقطه اتصال مرکزی چندراهی، تمام گره‌های یک شبکه محلی را به یکدیگر متصل می‌کند. هاب دارای انواع مختلفی است که در تعداد پورت‌ها با یکدیگر تفاوت دارند. اگر بسته‌ای به یک پورت برسد، می‌تواند توسط تمام بخش‌های شبکه مشاهده شود، چرا که این بسته در پورت‌های دیگر کپی می‌شود. هاب شبکه هیچ جدول مسیریابی یا هوشمندی ندارد (برخلاف سوئیچ شبکه یا روتر) و برای ارسال اطلاعات و پخش تمام داده‌های شبکه در هر اتصال استفاده می‌شود.
اگرچه اکثر هاب‌ها با این که در لایه اول یا همان لایه فیزیکی فعالیت می‌کنند، می‌توانند مشکلات یا خطاهای شبکه مانند برخورد (collision) را تشخیص دهند؛ اما در عین حال، پخش تمام اطلاعات به تمام پورت‌های هاب می‌تواند یک خطر امنیتی بالقوه باشد. هاب‌های شبکه در گذشته محبوب بودند زیرا در مقایسه با سوئیچ یا روتر، قیمت ارزان‌تری داشتند؛ اما امروزه سوئیچ‌ها بسیار ارزان‌تر از هاب بوده و راه‌حل بهتری برای شبکه‌ها و پیکربندی شبکه ارائه می‌دهند، چرا که برخلاف هاب، دارای آدرس IP بوده و از داخل و خارج شبکه، قابل آدرس‌دهی، ردیابی، پیکربندی و دریافت و ارسال فرمان هستند.
انواع هاب
هاب‌ها بر اساس کارکرد و تعداد یوزرهای شبکه، انواع مختلفی دارند. در حالت کلی، سه نوع هاب وجود دارد :
• پسیو هاب سا هاب غیرفعال (Passive Hub)
• هاب فعال (Active Hub)
• هاب هوشمند (Intelligent Hub)
هاب غیرفعال (Passive Hub)
هاب‌های غیرفعال نقطه اتصالی هستند که به ایجاد شبکه فیزیکی کمک می‌کنند. این نوع از هاب می‌تواند اشکالات و سخت‌افزار معیوب را شناسایی کند. عملکرد هاب غیرفعال به این صورت است که بسته را روی یک پورت دریافت کرده و با تکثر آن، بسته را به همه پورت‌ها ارسال می‌کند.
هاب غیرفعال شامل کانکتورهایی (پورت 10base-2 و RJ-45) است که می‌توانند به‌عنوان کانکتورهای استاندارد در شبکه شما مورد استفاده قرار بگیرند. این کانکتور به تمام دستگاه‌های شبکه محلی (LAN) متصل است. علاوه بر این، هاب‌های غیرفعال پیشرفته دارای پورت‌های AUI هستند که طبق طراحی شبکه به‌عنوان فرستنده/گیرنده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
هاب فعال (Active Hub)
هاب فعال، در مقایسه با هاب غیرفعال، دارای برخی ویژگی‌های اضافی است. این نوع از هاب قادر به نظارت بر داده‌های ارسال‌شده به دستگاه‌های متصل است و نقش مهمی را بین دستگاه‌های متصل بازی می‌کند. جایی که هاب فعال داده‌های ارسالی را بررسی می‌کند و تصمیم می‌گیرد که کدام بسته را زودتر از بسته دیگر ارسال کند.
هاب فعال این قابلیت را دارد که بسته‌های آسیب‌دیده را هنگام ارسال، شناسایی و تعمیر کند. اگر یک پورت سیگنال ضعیفی دریافت کند، اما همچنان قابل خواندن باشد، هاب فعال سیگنال ضعیف را قبل از ارسال به پورت‌های دیگر، به سیگنال قوی‌تر بازسازی می‌کند.
هاب هوشمند (Intelligent Hub)
این نوع از هاب کمی هوشمندتر از هاب‌های غیرفعال و فعال است. این هاب‌ها دارای انواع نرم‌افزارهای مدیریتی هستند که به تجزیه‌وتحلیل مشکلات شبکه و رفع آن‌ها کمک می‌کند. برای مثال اگر هاب هوشمند با پروتکل (SNMP) سازگاری داشته باشد، می‌تواند اطلاعاتی نظیر ظرفیت شبکه، پهنای باند، جدول‌های مسیریابی و اطلاعاتی از این دست را مخابره کند.
ویژگی‌های هاب
• با پهنای باند و پخش مشترک عمل می‌کند.
• هاب شامل تنها یک دامنه برخورد و دامنه پخش است.
• در لایه فیزیکی مدل OSI کار می‌کند و همچنین از حالت انتقال نیمه دوبلکس پشتیبانی می‌کند.
• نمی‌تواند یک LAN مجازی ایجاد کند و از پروتکل درخت پوشا پشتیبانی نمی‌کند.
• عمدتاً برخورد بسته‌ها در داخل هاب رخ می‌دهد.
• سرعت انتقال بالایی دارد.
کاربردهای‌هاب
کاربردهای مهم یک هاب به شرح زیر هستند:
• هاب برای ایجاد شبکه‌های خانگی کوچک استفاده می‌شود.
• برای نظارت بر شبکه استفاده می‌شود.
• در سازمان‌ها برای ایجاد ارتباط استفاده می‌شوند.
هاب‌ها چه‌کاری انجام می‌دهند؟
هاب‌ها به‌عنوان یک اتصال مرکزی بین تمام تجهیزات شبکه کار می‌کنند و نوعی از داده را مدیریت می‌کنند که فریم نامیده می‌شود. در صورت دریافت فریم توسط هاب، پس از تقویت، فریم به پورت کامپیوتر مقصد ارسال می‌شود. یک فریم به تمام پورت‌های خروجی یک هاب ارسال می‌شود، حتی اگر فقط برای یک پورت ارسال‌شده باشد. بنابراین واضح است که هاب ترافیک زیادی در شبکه ایجاد می‌کند و می‌تواند باعث آسیب به شبکه شود.
سخن پایانی
در این مقاله در مورد هاب، انواع مختلف و کاربردهای آن صحبت کردیم. متوجه شدیم که هاب به‌عنوان یک نقطه اتصال مرکزی چندراهی، تمام گره‌های یک شبکه محلی را به یکدیگر متصل می‌کند. از اینکه تا انتهای مطلب با ما همراه بودید، از شما متشکریم.
اسپیکر